[Alamo]

Z wielu różnych powodów nie do końca byłbym przekonany, czy współcześnie zasadna jest tytułowa kwestia:

Cytat:

„Labrador amerykański a angielski”

Bo właściwie co ona miałaby oznaczać w dzisiejszych czasach całkowitego przemieszania labradorów i ich olbrzymiej dostępności w każdej odmianie? Jeśli już, to tytułowa kwestia raczej powinna brzmieć: „Labrador z kontynentu północnoamerykańskiego a z Brytyjskiej Wspólnoty Narodów”.

Ale i taka kwestia ma tak naprawdę niewielki sens w kontekście dnia dzisiejszego, gdy każdy nabywca labradora może sobie wybrać jeden z trzech wariantów ‒ linię wystawową, linię wystawowo-użytkową i czysto użytkową. Wszystkie one są popularne w obu rozpatrywanych obszarach geograficznych, a zakup odpowiedniej linii zależy już tylko od nabywcy psa.

Nie żyjemy w czasach szlacheckiego rodu Malmesburych z okresu tworzenia ich linii labradorów w Wielkiej Brytanii. Tylko wtedy rzeczywiście coś z czymś można by porównywać. Obecnie jest to „porównywanie” czynników nieporównywalnych przy takiej ogólnoświatowej dostępności tych psów.

Miałem znakomitego labradora gundoga z hodowli polsko-niemieckiej i właściwie o czym miałoby to świadczyć? De facto w dzisiejszych czasach o niczym ‒ ani on był „polsko-niemiecki”, ani brytyjski, ani europejski. Był, jaki był; był normalnym labradorem typowym dla początków tej rasy. Za mniej więcej pół roku otworzy się czysto polska „linia” labradorów gundogów i też przecież nie da się jej nazwać, że to „linia” północnoamerykańska, czy też Commonwealthu, czy może „polska”. To już nie w tych czasach. Za chwilę będę miał innego labradora z linii wystawowo-użytkowej i też przecież nie da się tego nazwać, że on będzie „czysto amerykański”, bądź też „czysto brytyjski”, albo „polski”. Będzie, jaki będzie; będzie normalnym światowym, współczesnym labradorem i tyle. Dziś każdy ma szansę kupić spośród labradorowej rasy co tylko chce, a dawne podziały zatraciły się praktycznie do zera.