[mibec]

Mieszkalam w bloku w Polsce, potem juz w UK wynajmowalismy mieszkanie w kamienicy, od dwoch lat mamy swoj dom ze sporym ogrodem i .... mam nadzieje, ze zycie nigdy wiecej nie zmusi mnie do mieszkania w bloku.
Czasem narzekam po co mi taka wielka chalupa, bo mnostwo sprzatania, koszenie trawy itd ale posiadanie swojej wlasnej przestrzeni wynagradza i szybko przegania te mysli.

[aganica]

[katerina]

A to ciekawe co piszecie bo te prace wokół domu zawsze sprawiały mi frajdę. Pamiętam jak wszyscy razem zbieraliśmy ziemniaki (rodzice mieli niewielkie gospodarstwo) a później robiliśmy ognisko albo mama robiła pyszną kolację dla wszystkich, jak wiosną razem siedziałyśmy w ogródku, a zimą fakt, czasem śnieg taki że trudno się było wydostać ale widok pobliskiego lasu z oszronionymi gałęziami albo wycieczki na pobliską górkę żeby pozjeżdżać na worku wypchanym sianem. To są takie wspomnienia, które ogrzewają do końca życia. Jakieś prozaiczne zajęcia typu rozpalenie w piecu czy odśnieżenie chodnika wręcz cieszyły.Teraz w bloku niestety takie rzeczy się nie zdarzają. Mam takie wrażenie, że ciągle muszę chować tą potrzebę własnej przestrzeni do kieszeni, ustępować, znosić hałasy. Czuję się jak zwierzę, które kiedyś żyło na wolności a teraz zostało złapane w klatkę. A już nie wspomnę o Ami, która na codzień jest już raczej stateczną damą a kiedy wyrwiemy się na wieś to biega jak dziki byk na rodeo

[Sarrai]

Ja też całe życie mieszkałam w bloku, ale pierwsze 20 lat w takim ze sporym podwórkiem, gankiem itd. nie było to typowe blokowisko, można było wyjść na dwór, posiedzieć. Potem rodzice postanowili zmienić mieszkanie i trafiłam do prawdziwego 'pekinu' - nowe budownictwo, w którym wszystko słychać, mnóstwo ludzi, dzieci drące się pod oknem itd itp.. Mieszkałam tam jednak tylko półtorej roku. I teraz od roku mieszkam w innym miejscu, też w bloku, nie jest źle, i tak się cieszę, ze mam gdzie mieszkać sama z tż, zamiast z rodzicami, albo jeszcze gorzej - z teściami
Ale moim marzeniem jest domek, chociażby z malutkim ogródkiem;) Segment chociaż!
Też często chodzę z psem i oglądam te domki innych ludzi i też im zazdroszczę w duchu:)
Może kiedyś... może zrobię oszałamiającą karierę i będzie mnie stać

[mibec]

aganica, dacie rade - choc mnie przerazala budowa, dlatego kupilismy stary dom; za to mamy duzy ogrod, a nowe dzialki budowlane w naszej okolicy z reguly sa malenkie

[Milena]

[effcyk]

ja od dzieciństwa mam swój dom i ogród, no i piękne okolice do długich spacerów. Tylko jeziora jeszcze brakuje . Nie wiem czy dałabym się namówić do mieszkania w bloku. Moja siostra 23 lata mieszkała w domu teraz od 5 lat mieszka w Kołobrzegu w bloku. Stwierdza że życie w bloku jest dużo wygodniejsze. Nie trzeba się martwić o palenie w piecu zimą żeby ciepło było, czy nagrzaniu wody w junkersie, tak samo nie trzeba kosić trawy , odśnieżać chodnika zimą itp - czyli znalazłoby się parę plusów. Ja chyba mimo wszystko wolę swój plac, koszenie czy odśnieżanie to sama przyjemność .
Co do sąsiadów w bloku siostra miała takich że w głowie się nie mieści. Jedna Pani była chora psychicznie, zapukała kiedyś do mojej siostry, ona jej drzwi otworzyła a Pani stoi pokazuje że podcięła sobie nadgarstki i żeby jej pomóc. Dobrze że szwagier zachował spokój i szybko zawiózł kobietę do szpitala bo by się wykrwawiła. Normalnie historie jak żywcem wyciągnięte z horroru.

[evecious]

[edyta9119]

Ja z kolei od urodzenia mieszkam w tym samym domu rodzinnym - w najmniejszej, najspokojniejszej dzielnicy miasta i nie zamieniłabym tego na mieszkanie w bloku nigdy. Bardzo sentymentalnie podchodzę do tego domu, bo buowali go moi pradziadkowie i dziadkowie własnymi rękoma. Nie potrafiłabym ot tak go opuścić czy sprzedać i mam nadzieję, że sytuacja życiowa nigdy mnie do tego nie zmusi. To prawda, że mając dom ciągle coś trzeba robić w nim lub na zewnątrz ale to wszystko wynagradza widok łąki za oknem i lasu na wzgórzu zaraz po przebudzeniu, wyjście latem w pizamie, kapciach i z filiżanką kawy na ogród, własne grządki warzywne i to poczucie swobody - dla mnie i teraz dla psa - bezcenne. A co do odległości i konieczności dojazdów wszędzie to fakt, bez samochodu byłoby ciężej ale też dało się przeżyć. Wiosną i latem półgodzinny spacerek i jestem w centrum miasta

[effcyk]

[mibec]

[justynamalina]

Ja całe życie mieszkałam w domku jednorodzinnym pod Warszawą. Po skończeniu studiów licencjackich przyszedł czas aby wyprowadzić się od rodziców i.... nie mogę się do mieszkania w bloku przyzwyczaić.

Owszem w domu z ogrodem było dużo do roboty - ale praca w ogródku była przyjemnością, szczególnie jak robiło się to z psem zawsze okazja do zabawy

nie ukrywam, że łatwiej było też psa uczyć czystości i zapewnić mu zajęcie (znoszenie szczeniaka z 6 piętra - bezcenne ).

W bloku przeszkadza mi to, że wielu ludziom nie odpowiada posiadanie zwierzaka, ciągle ktoś się o to czepia. No i o inne rzeczy - że radio głośno, że drzwi do windy zamykam głośno etc. Słychać też innych ludzi (jak krzyczą na dziecko ).

także ten.. zwolenniczką nie jestem

[zaba]

Ja od dziecka mieszkam w domu. Teraz w trakcie studiów w bloku.
Faktycznie, mieszkając w domu, jest ten plus, ze nie trzeba martwić się sąsiadami, żeby ktoś nie miał o coś pretensji, grill czy ognisko kiedy się chce itp.
Ale dla mnie wyjazd na studia i mieszkanie w bloku, było uwolnieniem się od zasad panujących u mnie. I sama nie wiem, w tym momencie, gdzie mieszka się lepiej.
Marzy się kiedyś swój dom, szczególnie mojemu tż, który od dziecka mieszka w bloku.
Ale mamy działkę zaraz obok rodziców, więc ja podchodzę do tego z dystansem.

[effcyk]

[edyta9119]

[katerina]

Fajnie mieć kury ale przy dużym podwórku, żeby można było je odgrodzić bo zostawiają takie niespodzianki na trawniku że jak się wdepnie to buty do prania i smród nie z tej ziemi

[Fromena]

Ja całe życie mieszkam w dużym domu z wielkim podwórkiem. Jestem tak przyzwyczajona do dużych przestrzeni, że dłużej jak tydzień w ciasnym bloku nie wytrzymuję. Od października do czerwca studiuję, więc wtedy w domu nie mieszkam. Obecnie w akademiku, ale to takie małe mieszkanko- 2 pokoje, kuchnia, łazienka, wc i korytarzyk maleńki. Ciężko mi sobie wyobrazić na takiej małej przestrzeni psa. No chyba, że z małych ras, ale labek by się pewnie też udusił. Praktycznie na każdy weekend przyjeżdżam do domu. Głównie z tęsknoty za Sarą. Wokół jest wszystko co jej do szczęścia potrzebne. Pola, gdzie nikt nie chodzi, lasy i całkiem niedaleko stawy. No i ten podwórek po którym turlają się niezliczone ilości plastikowych butelek, bo to jedno z ulubionych zabaw Sarenki
W dużym domu mogłam sobie pozwolić na wygospodarowanie pomieszczenia gdzie ubrudzona i niekiedy mokra psina czasem sobie schnie, albo czeka przed kąpielą. Nie zawala już całego domu tylko tam może przeczekać w wygryzionym przez siebie samą legowisku

[Weronika_S]

A mi się tam podoba mieszkanie w bloku niczym się nie martwię poza płaceniem rachunków,mam duży taras i tam namiastkę ogrodu,mogę rano wyjść z kawą i napić się jej wsród roślin,mam fajnych sąsiadów,na których mogę liczyć,jest komu podlać rośliny,przypilnować mieszkania jak nas nie ma.A imprezy blokowe jak się lata z piętra na piętro na kielicha czy rozbijanie biwaku łącznie z namiotem na tarasie bezcenne

[Milena]

[edyta9119]