[joanna]

Sztuka ścigania się w deszczu to poruszająca historia człowieka, który pomimo przeciwności losu walczył o szczęście swoje i swoich najbliższych. Książka o człowieczeństwie, choć opowiedziana z punktuwidzenia psa.Enzo bardzo kocha Denny’ego. Kiedy po długiej chorobie umiera żona Denny’ego, teściowie pragną odebrać mu prawa do opieki nad córką, jego kariera zawodowa staje pod znakiem zapytania, a finanse są w opłakanym stanie, Enzo wspiera go, pociesza i doradza mu, jak umie. Jest tylko jeden problem: Enzo nie potrafi mówić, choć bardzo by tego chciał. Bo Enzo to… pies. Lecz pies nie byle jaki: inteligentny, pełen współczucia i pewien, że w następnym wcieleniu powróci na ziemię jako człowiek. A przy okazji znakomity, wnikliwy narrator nowej powieści Gartha Steina, pt. Sztuka ścigania się wdeszczu. Taki dobór narratora pozwolił autorowi na wydanie wyjątkowo głębokiego osądu na temat ludzkiej natury – Enzo, nieskażony cywilizacją, kierujący się instynktem i węchem, zachowuje obiektywizmi lepiej zdaje sobie sprawę z uczuć swojego pana i innych ludzi niż oni sam.Lecz powieść Steina to nie tylko historia o psim przywiązaniu. To przede wszystkim historia o człowieczeństwie i o woli walki, którą potrafimy zachować nawet w obliczu nieprzezwyciężonych, wydawałoby się, trudności. Denny Swift, jak przystało na prawdziwego kierowcę wyścigowego, nie poddaje się w obliczu trudności, nie załamuje się po śmierci ukochanej kobiety, walczy o córkę do końca. Cała książka jest obszernym porównaniem życiowej postawy Swifta do postawy znanych kierowców rajdowych. Jeden z bohaterów książki mówi: „Przegrać wyścig to żaden wstyd […] Ale jak nie weźmiesz udziału w wyścigu, bo boisz się przegrać, to to jest wstyd”. I tak właśnie postępuje Denny.

[ Dodano: 21-04-2011, 18:47 ]
dodam że tym psem jest oczywiscie LABRADOR

[moniss]

czytałam tę książkę i bardzo mi się podobała. Można się przy niej wzruszyć, jedynie opisy wyścigów formuły których było dość sporo mnie nudziły.. Aczkolwiek książka na plus, polecam:)

[zaba]

Czytałam Bardzo mi się podobała. Na jej podstawie miałam opartą pracę maturalną.