[Quaddo]

nie udzielałam się na forum, baardzo długo, ale dwie wspaniałe istoty tak wykańczają, że na pisanie już sił nie ma.

ale nie o tym.

sumienie gryzie mnie straszliwie, ponieważ podjmuję właśnie straszną decyzję (nie miałam wyboru za dużego) oddania Quaddusia do innego domu. jest to koleżanka, która z córkami straciły niedawno swojego labka, niestety miał raka i ledwo dożył 1,5 roku), ale też nie o tym, chociaz potrzebuję, zeby ktoś mnie pogłaskał po głowie i rozgrzeszył.

Wychodzi na to, że muszę Mr Q. oddać przez mojego męża (mam nadzieję, że w krótce juz byłego męża ).
i ten post jest własnie o tym, ten drań ma jutro urodziny i jakkolwiek to brzmi dziecinnie, to proszę nakierujcie całą swoją negatywną energie na tego drania, który tak bardzo chciał miec psa, a wyprowadzanie go sprawiało mu takaa trudność.
Tak naprawdę mój wkrótcebyłymąż stwierdził, że jego życie jest ciężie, kiedy byłam w Polsce na zabiegach 5 tygodni i musiał się zajmować psem. teraz mi powiedział, ze pies go nie obchodzi, że go denerwuje i mam z nim zrobić co chcę, NAWET UŚPIĆ!!!

już go nakablowałam do Szkockiego TOZu, że porzucił psa.

jest tyci szansa, że Quaddo zostanie z nami, bo jedna znajoma zaoferowała się go wyprowadzać co rano, ale dopiero w czwartek się dowiem, czy będe mogła w moim domu zostać, bo jak nie, to z psem nie znajdę nigdzie mieszkania, (koleżanka dopiero co szukała), no i musze znów na jakieś dwa miesiące jechać na zabiegi do Polski, a przez tego drania pies nie ma paszportu.

[tenshii]

Quaddo, ja nie jestem przeciwniczką oddawania psów komuś innemu bo rozumiem, że życie nie jest usłane różami, i nikt, kto bierze psa, nie może być pewny, że będzie go miał przez naście lat jego życia.
Oczywiście nie jestem za tym, aby oddawać psa z powodu błahostek, ale wiem, że nie oddasz go tak po prostu i najpierw sprawdzisz wszelkie inne możliwości.
Pies potrafi się przystosować do nowego domu, nowych ludzi, co często obserwujemy w wątkach adopcyjnych.
Nie miej do siebie żalu. Jeśli będziesz musiała to zrobić to na pewno będzie Ci ciężko, ale czasami w życiu trzeba podejmować takie decyzje.

[anna34]

Ja niewiele zrozumiałam z tego chaotycznego wpisu tylko tyle że Twój mąż okazał się nieodpowiedzialny i że pies nie może zostać z Tobą bo zmieniasz mieszkanie?Czy za granicą tak ciężko znaleźć mieszkanie gdzie zechcą psa,czy ludzie tam nie mają zwierząt w domach?.

[mibec]

Quaddo, wspolczuje sytuacji - trzymaj sie

Decyzja o rozstaniu jest ostateczna?
Przemysl wszystko dobrze. Znalezienie domu/mieszkania z psem nie jest latwe, ale tez nie niemozliwe (przynajmniej w Midlands). Czesto w ogloszeniach jest napisane ze nie zgadzaja sie na zwierzaki, ale jak zapytasz to mozna sie dogadac. Z reguly wystarczy dodanie aneksu do umowy, w ktorym zgadzasz sie na pokrycie wszelkich ewentualnych szkod, ktore pies wyrzadzil oraz ze w momencie wyprowadzki pokryjesz koszt profesjonalnego sprzatania. Warto sprawdzic ta informacje jesli "tylko" mieszkanie jest przeszkoda.
Samotnej osobie z malym dzieckiem na pewno nie bedzie latwo z psem, ale z pomoca zyczliwych ludzi na pewno jest to do ogarniecia.

[deadend]

[anna34]

[Quaddo]

dzięki, za wsparcie.
mi jest juz lepiej, ponieważ Quadduś polubił dziewczyny, one mieszkają 20 min od nas, więc będziemy się odwiedzać. będzie miał dom z dużym ogrodem.
wiem, że go pokochają, pół roku temu ich labek zmarł na raka, a miał póltora roku, bardzo to przeżyły. Koleżanka miała psy całe życie i to duże rasy.

ja ryczałam jak bóbr 3 dni, ale serio nie dam rady dać mu tyle ruchu ile potrzebuje.
co do wyprowadzki, u nas w Aberdeen bardzo ciężko znaleźć miejsce gdzie pozwolą trzymac zwierzaki.
to dla tego psa tyle lat nie mieliśmy.

z innej beczki, nie wiem co ten drań Quadusiowi zrobił, bo strasznie lękliwy, nawet się jużnie cieszy na jego widok. moja mam dziś krzykneła z radości, bo córeczka zaczyna chodzić, a Quaddo zwiał podobno aż się kurzyło.

[mibec]

Trzymaj sie Kasia

[desperados]

życie ma dużo zakrętów a mam nadzieje ze piecho będzie mila spokojny dom

[Quaddo]

Jestem tego pewna, że będzie mu tam dobrze.
Byli dzis na spacerze sami, bez przyzwoitki (czyli mnie). Wrocili po poltora godziny, i dziewczyna mnie zaczela przepraszać że pies mokry wrocił
po spacerze ze mna to byśmy oboje byli w błocie.
Podobno ładnie słuchał i "już tak nie ciągnął" w sumie nie zapytalam sie czy używała klikera.
Dziewczynie zaimponowalo, że pies się zatrzymuje przed ulicą. Ja ją prosiłam, żeby nadal go trenowała, bo on to lubi.
Myślę,że jeszcze tydzień będzie u mnie, a potem już zamieszka u nich.
Mam nadzieję, że mój ex nie będzie chciał za niego pieniędzy, bo mu oczy wydrapię.
Dziś sobie uciełam z piesiem drzemkę na kanapie. Bidulek też cały zestresowany, sierść gubi garściami.
Ciekawe jak moja córeczka będzie za swoim piesiem tęsknić, bo na jego widok reaguje radośniej niż na widok tatusia

[desperados]

wszystko będzie dobrze! piecho zadowolony to najważniejsze ważne aby tam zazal stabilizacji

[klaudia1234]

I Jak tam Quaddo?
Absolutnie potępiać Cię nie będę, bo kim ja jestem żeby oceniać innych. Swoje zdanie natomiast wypowiedzieć mogę i je wypowiem.
Moim zdaniem ta sytuacja to kolejna chora postępowanie ludzi przez które cierpi pies. Rozumiem że życie jest trudne, sytuacja się zmienia, czasami nie mamy wyjścia, ale…
Myślę że swojego dziecka byś nie oddała, prawda? To dlaczego oddajesz psa?
I tak, większość osób na tym forum będzie chciała mnie spalić na stosie, bo przecież „dziecko to dziecko, pies to pies. Jak śmiesz porównywać dziecko do psa?” i najważniejsze „co jak co, ale zwierzęcia na równi z rodziną stawiać nie będę.” Tak, tak, tak. Przypominam że KAŻDY kto przyjmuje swojego zwierzaka pod swój dach, jednocześnie przyjmuje go do swojej rodziny. Jeżeli jest członkiem rodziny to chyba ma takie same prawa jak inni?
Naprawdę powoli mam dosyć takich sytuacji, ponieważ ludzie najpierw chcą mieć psa, a potem gdy jest jakiś problem to pozbywają się zwierzaka jak śmiecia. (Bo przecież pies to pies, dziecka się chyba nie pozbędę?!!?)
Quaddo, I nie, absolutnie Cię nie oceniam. To co wyżej napisałam tyczy się ogólnie do wszystkich podobnych do tego typu sytuacji, nie do Waszej.
Cieszę się że znalazłaś piesełkowi dobry dom i że w ogóle zadbałaś o Jego lepszą przyszłość, co nie zmienia faktu że przez Wasze nieodpowiedzialne decyzje ucierpiał tylko i wyłącznie pies.
Jedynie co mogę powiedzieć to to że cieszę się że zadbałaś o to, że Quaddo będzie miał nowy, fajny

I Jak tam Quaddo?
Absolutnie potępiać Cię nie będę, bo kim ja jestem żeby oceniać innych. Swoje zdanie natomiast wypowiedzieć mogę i je wypowiem.
Moim zdaniem ta sytuacja to kolejna chora postępowanie ludzi przez które cierpi pies. Rozumiem że życie jest trudne, sytuacja się zmienia, czasami nie mamy wyjścia, ale…
Myślę że swojego dziecka byś nie oddała, prawda? To dlaczego oddajesz psa?
I tak, większość osób na tym forum będzie chciała mnie spalić na stosie, bo przecież „dziecko to dziecko, pies to pies. Jak śmiesz porównywać dziecko do psa?” i najważniejsze „co jak co, ale zwierzęcia na równi z rodziną stawiać nie będę.” Tak, tak, tak. Przypominam że KAŻDY kto przyjmuje swojego zwierzaka pod swój dach, jednocześnie przyjmuje go do swojej rodziny. Jeżeli jest członkiem rodziny to chyba ma takie same prawa jak inni?
Naprawdę powoli mam dosyć takich sytuacji, ponieważ ludzie najpierw chcą mieć psa, a potem gdy jest jakiś problem to pozbywają się zwierzaka jak śmiecia. (Bo przecież pies to pies, dziecka się chyba nie pozbędę?!!?)
Quaddo, I nie, absolutnie Cię nie oceniam. To co wyżej napisałam tyczy się ogólnie do wszystkich podobnych do tego typu sytuacji, nie do Waszej.
Cieszę się że znalazłaś piesełkowi dobry dom i że w ogóle zadbałaś o Jego lepszą przyszłość, co nie zmienia faktu że przez Wasze nieodpowiedzialne decyzje ucierpiał tylko i wyłącznie pies.
Jedynie co mogę powiedzieć to to że cieszę się że zadbałaś o to, że Quaddo będzie miał nowy, fajny

[zaba]

Rozumiem sytuację, bo w życiu różnie bywa i dobrze, że udało się dla Quaddo tak szybko znaleźć dom - oby tak każdemu psiakowi się udawało - z pewnością dla właścicieli, że idzie w dobre ręce.
Ale jedną rzecz kusiło mnie napisać od dawna. Quaddo, jest "nasza" - forumowa. I wszyscy rozumiemy, że sytuacje są różne i cieszymy się, ze piesek znalazł dom, a właścicielce życzymy jak najlepiej, żeby się w życiu poukładało.
Ale niech przyjdzie osoba nowa, spoza forum,napisze w jakimś ogłoszeniu, że musi psa oddać.
Szkoda, że wtedy nie potrafimy być obiektywni i bardzo często na pierwszy plan idzie krytyka

[anna34]

Dziewczyny zgadzam się z Wami.
Dla mnie sytuacja w której oddaje swojego psa to sytuacja,że zostaje mi pół roku życia w mękach i przykuta do łóżka,inna jakoś do mnie nie przemawia.

[tenshii]

[klaudia1234]

[tenshii]

Akurat problem z pieniędzmi jest zupełnie inny od problemu samotnej pracującej matki.

To nie jest pierwszy przypadek na tym forum, kiedy kobieta zostaje sama z dzieckiem i psem.
Dzieckiem małym, które potrzebuje opieki, wychowania, które nie zajmie się sobą, nie pomoże przy psie.
Matki, która musi pracować na etacie, pracować przy dziecku, pracować w domu żeby nie zarósł syfem, i jeszcze pracować przy psie. Jeszcze żeby to był mops, który przesypia dzień. Wyobrażasz sobie zostawić labradora samemu sobie? Szczególnie, że pies Quaddo ma zapędy niszczycielskie?
Człowiek jest tylko człowiekiem i ma kresy swojej wytrzymałości, fizycznej, emocjonalnej.
W takim przypadku właśnie najlepszą z mozliwych decyzji jest oddanie psa. Nie odda się dziecka bo dziecko to dziecko - krew z twojej krwi - jak w ogóle można pomyśleć kogo w takiej sytuacji oddać.
Nie odda się domu bo nie będzie się miało gdzie mieszkać. Pracy też sie nie odda bo nie będzie się miało co jeść. Psy doskonale się przystosowują do nowych domów co widać po dziale adopcyjnym. Nawet psy po traumatycznych przejściach są w nowych domach szczęśliwe.
Więc daruj sobie te wywody że się da. Czasami się nie da. I właśnie o to mi chodzilo kiedy pisałam, żeby Cię los nigdy przed takim wyborem nie postawił.

Trochę się zastanów.

I nie pisz

[klaudia1234]

tenshii, Bardzo proszę, czytaj ze zrozumieniem. Nie rozumiem dlaczego na mnie naskakujesz. Napisałam co JA o tym myślę. To że mam inne zdanie od Ciebie nie znaczy że moje jest gorsze.
Proszę, naucz się tolerować wypowiedzi innych.

I jeszcze raz napiszę: skąd wiesz że nigdy nie zostałam postawiona w podobnej sytuacji? Brak pieniedzy to akurat bardzo podobna sytuacja. Pies miał ogromne trudności z chodzeniem. Jego operacja była bardzo kosztowna, ja nie miałam takiej kwoty. Też mogłam go oddać bo jest mi ciężko i trudno, ale tego nie zrobiłam bo go kocham. Kocham jak członka rodziny, jak mojego tatę, mamę babcie, ciocie, wszystkie dzieci i wszystkie bliskie mi osoby. Jak mogłam oddać jednego z nas, to jest fair?

Miałam na myśli że to że ktoś oddaje psa, bo sytuacja w życiu się nieukłada, to nie jkest fair.
Na samym końcu mojego wywodu, jak to określiłaś, wspomniałam o tym że cieszę się że Quaddo znalazł nowy dom i to jest plus dla jego właścicielki.

Skąd możesz wiedzieć że nigdy nie zostałam postawiona jak to się mówi, pod ścianą? Nie wiesz a oceniasz mnie, choć wcale mnie nie znasz.
Codziennie jestem postawiona przed wyborem walcz dalej, albo się poddaj.
Czasami przez moją chorobę gdy z bólu nie mogę utrzymać smyszy w ręku, gdy każdy krok na spacerze, gdy schylenie po miskę z wodą sprawia mi ogromny ból. Gdy zabawa w aportowanie, karmienie, codzienne spacery to praca czasami ponad moje siły.

Nawet gdy opieka nad psem sprawia mi ogromny ból, nigdy nawet przez chwilę nie myślałam aby go oddać. Jak mogłabym oddać "swojego" To JA nie ON chcałam go mieć. TO ja zobowiązałam opiekować się nim i tak będzie do ostatnich jego dni.

I nie pisz mi że się nie da bo wszystko się da. Jeżeli człowiek wykazuje odrobinę dobrej woli to przeniesie góre gołymi rękami...

Czasami z bólu szłam prawie na czworakach, ale pies musiał mieć swoją godzinkę spaceru i moczenie dupki także było, chociaż ja mało się nie przewracałam z wycięczenia.

I może się zapytasz, że to niebezpieczne, nierozsądne, głupie? Może i tak, ale to jest miłość, przywiązaniue i wzajemne oddanie.


Akurat to że Quaddo postarała się o dobrą przyszłość dla swojego psa, jest wporządku. Natomiast nigdy nie zgodzę się z tym że po napotkaniu jakichś przeciwności, pozbywamy się największego i zarazem najmniejszego problemu...

[ Dodano: 07-08-2015, 12:34 ]
tenshii, Bardzo proszę, czytaj ze zrozumieniem. Nie rozumiem dlaczego na mnie naskakujesz. Napisałam co JA o tym myślę. To że mam inne zdanie od Ciebie nie znaczy że moje jest gorsze.
Proszę, naucz się tolerować wypowiedzi innych.

I jeszcze raz napiszę: skąd wiesz że nigdy nie zostałam postawiona w podobnej sytuacji? Brak pieniedzy to akurat bardzo podobna sytuacja. Pies miał ogromne trudności z chodzeniem. Jego operacja była bardzo kosztowna, ja nie miałam takiej kwoty. Też mogłam go oddać bo jest mi ciężko i trudno, ale tego nie zrobiłam bo go kocham. Kocham jak członka rodziny, jak mojego tatę, mamę babcie, ciocie, wszystkie dzieci i wszystkie bliskie mi osoby. Jak mogłam oddać jednego z nas, to jest fair?

Miałam na myśli że to że ktoś oddaje psa, bo sytuacja w życiu się nieukłada, to nie jkest fair.
Na samym końcu mojego wywodu, jak to określiłaś, wspomniałam o tym że cieszę się że Quaddo znalazł nowy dom i to jest plus dla jego właścicielki.

Skąd możesz wiedzieć że nigdy nie zostałam postawiona jak to się mówi, pod ścianą? Nie wiesz a oceniasz mnie, choć wcale mnie nie znasz.
Codziennie jestem postawiona przed wyborem walcz dalej, albo się poddaj.
Czasami przez moją chorobę gdy z bólu nie mogę utrzymać smyszy w ręku, gdy każdy krok na spacerze, gdy schylenie po miskę z wodą sprawia mi ogromny ból. Gdy zabawa w aportowanie, karmienie, codzienne spacery to praca czasami ponad moje siły.

Nawet gdy opieka nad psem sprawia mi ogromny ból, nigdy nawet przez chwilę nie myślałam aby go oddać. Jak mogłabym oddać "swojego" To JA nie ON chcałam go mieć. TO ja zobowiązałam opiekować się nim i tak będzie do ostatnich jego dni.

I nie pisz mi że się nie da bo wszystko się da. Jeżeli człowiek wykazuje odrobinę dobrej woli to przeniesie góre gołymi rękami...

Czasami z bólu szłam prawie na czworakach, ale pies musiał mieć swoją godzinkę spaceru i moczenie dupki także było, chociaż ja mało się nie przewracałam z wycięczenia.

I może się zapytasz, że to niebezpieczne, nierozsądne, głupie? Może i tak, ale to jest miłość, przywiązaniue i wzajemne oddanie.


Akurat to że Quaddo postarała się o dobrą przyszłość dla swojego psa, jest wporządku. Natomiast nigdy nie zgodzę się z tym że po napotkaniu jakichś przeciwności, pozbywamy się największego i zarazem najmniejszego problemu...

tenshii, Bardzo proszę, czytaj ze zrozumieniem. Nie rozumiem dlaczego na mnie naskakujesz. Napisałam co JA o tym myślę. To że mam inne zdanie od Ciebie nie znaczy że moje jest gorsze.
Proszę, naucz się tolerować wypowiedzi innych.

I jeszcze raz napiszę: skąd wiesz że nigdy nie zostałam postawiona w podobnej sytuacji? Brak pieniedzy to akurat bardzo podobna sytuacja. Pies miał ogromne trudności z chodzeniem. Jego operacja była bardzo kosztowna, ja nie miałam takiej kwoty. Też mogłam go oddać bo jest mi ciężko i trudno, ale tego nie zrobiłam bo go kocham. Kocham jak członka rodziny, jak mojego tatę, mamę babcie, ciocie, wszystkie dzieci i wszystkie bliskie mi osoby. Jak mogłam oddać jednego z nas, to jest fair?

Miałam na myśli że to że ktoś oddaje psa, bo sytuacja w życiu się nieukłada, to nie jkest fair.
Na samym końcu mojego wywodu, jak to określiłaś, wspomniałam o tym że cieszę się że Quaddo znalazł nowy dom i to jest plus dla jego właścicielki.

Skąd możesz wiedzieć że nigdy nie zostałam postawiona jak to się mówi, pod ścianą? Nie wiesz a oceniasz mnie, choć wcale mnie nie znasz.
Codziennie jestem postawiona przed wyborem walcz dalej, albo się poddaj.
Czasami przez moją chorobę gdy z bólu nie mogę utrzymać smyszy w ręku, gdy każdy krok na spacerze, gdy schylenie po miskę z wodą sprawia mi ogromny ból. Gdy zabawa w aportowanie, karmienie, codzienne spacery to praca czasami ponad moje siły.

Nawet gdy opieka nad psem sprawia mi ogromny ból, nigdy nawet przez chwilę nie myślałam aby go oddać. Jak mogłabym oddać "swojego" To JA nie ON chcałam go mieć. TO ja zobowiązałam opiekować się nim i tak będzie do ostatnich jego dni.

I nie pisz mi że się nie da bo wszystko się da. Jeżeli człowiek wykazuje odrobinę dobrej woli to przeniesie góre gołymi rękami...

Czasami z bólu szłam prawie na czworakach, ale pies musiał mieć swoją godzinkę spaceru i moczenie dupki także było, chociaż ja mało się nie przewracałam z wycięczenia.

I może się zapytasz, że to niebezpieczne, nierozsądne, głupie? Może i tak, ale to jest miłość, przywiązaniue i wzajemne oddanie.


Akurat to że Quaddo postarała się o dobrą przyszłość dla swojego psa, jest wporządku. Natomiast nigdy nie zgodzę się z tym że po napotkaniu jakichś przeciwności, pozbywamy się największego i zarazem najmniejszego problemu...

[ Dodano: 07-08-2015, 12:34 ]
tenshii, Bardzo proszę, czytaj ze zrozumieniem. Nie rozumiem dlaczego na mnie naskakujesz. Napisałam co JA o tym myślę. To że mam inne zdanie od Ciebie nie znaczy że moje jest gorsze.
Proszę, naucz się tolerować wypowiedzi innych.

I jeszcze raz napiszę: skąd wiesz że nigdy nie zostałam postawiona w podobnej sytuacji? Brak pieniedzy to akurat bardzo podobna sytuacja. Pies miał ogromne trudności z chodzeniem. Jego operacja była bardzo kosztowna, ja nie miałam takiej kwoty. Też mogłam go oddać bo jest mi ciężko i trudno, ale tego nie zrobiłam bo go kocham. Kocham jak członka rodziny, jak mojego tatę, mamę babcie, ciocie, wszystkie dzieci i wszystkie bliskie mi osoby. Jak mogłam oddać jednego z nas, to jest fair?

Miałam na myśli że to że ktoś oddaje psa, bo sytuacja w życiu się nieukłada, to nie jkest fair.
Na samym końcu mojego wywodu, jak to określiłaś, wspomniałam o tym że cieszę się że Quaddo znalazł nowy dom i to jest plus dla jego właścicielki.

Skąd możesz wiedzieć że nigdy nie zostałam postawiona jak to się mówi, pod ścianą? Nie wiesz a oceniasz mnie, choć wcale mnie nie znasz.
Codziennie jestem postawiona przed wyborem walcz dalej, albo się poddaj.
Czasami przez moją chorobę gdy z bólu nie mogę utrzymać smyszy w ręku, gdy każdy krok na spacerze, gdy schylenie po miskę z wodą sprawia mi ogromny ból. Gdy zabawa w aportowanie, karmienie, codzienne spacery to praca czasami ponad moje siły.

Nawet gdy opieka nad psem sprawia mi ogromny ból, nigdy nawet przez chwilę nie myślałam aby go oddać. Jak mogłabym oddać "swojego" To JA nie ON chcałam go mieć. TO ja zobowiązałam opiekować się nim i tak będzie do ostatnich jego dni.

I nie pisz mi że się nie da bo wszystko się da. Jeżeli człowiek wykazuje odrobinę dobrej woli to przeniesie góre gołymi rękami...

Czasami z bólu szłam prawie na czworakach, ale pies musiał mieć swoją godzinkę spaceru i moczenie dupki także było, chociaż ja mało się nie przewracałam z wycięczenia.

I może się zapytasz, że to niebezpieczne, nierozsądne, głupie? Może i tak, ale to jest miłość, przywiązaniue i wzajemne oddanie.


Akurat to że Quaddo postarała się o dobrą przyszłość dla swojego psa, jest wporządku. Natomiast nigdy nie zgodzę się z tym że po napotkaniu jakichś przeciwności, pozbywamy się największego i zarazem najmniejszego problemu...

[tenshii]

[deadend]

klaudia1234, daj już spokój, ty nie oceniasz - ty oprócz oceniania dowalasz i dobijasz. Quaddo dobrze robi, że nie poświęca bezpieczeństwa i zdrowia dziecka dla psa (np. konieczność zostawiania dziecka w domu by wyjść z psem w okropną pogodę a dziecko np. chore), nie zaniedbuje też potrzeb psa pozostawiając go przy sobie za wszelką cenę - powinien zrezygnować z codziennego ruchu, zabaw, aktywności i radości bo to wg Ciebie jest miłość? uwiązanie na siłę, wzajemne poświęcenie? w imię czego? a może to jednak jakiś egoizm a nie poświęcenie? może jednak pies nie myśli naszymi kategoriami? a może.... może pies nie jest człowiekiem jednak???
To że Ty uważasz, że powinno się nawet kosztem własnego zdrowia, w bólu i cierpieniu trwać z psem, nie znaczy że tak powinno być. To Twoje życie i Twoja racja.
Jak możesz pisać, ze nie oceniasz, jak nawet nie dotarł do Ciebie tytuł postu: WSPARCIE MORALNE, to jest Twoje wsparcie? po co się wpierniczasz z takim "wsparciem"
Ogarnij, że Quaddo nie oddaje psa BO JEJ SIE URODZIŁO DZIECKO - nie zauważyłaś? nie, nie dla tego - i nie porównuj jej tutaj do takich ludzi.

Wszystkie te fora, grupy dyskusyjne - pieprzony sabat czarownic, nagonka nawiedzonych co wszystko wiedzą lepiej i potrafią mówić za każdego, bo już "tyle widzieli" i przeżyli.