[Lorena]

Książka jest poradnikiem psiej psychologi, napisana w prosty i niekiedy zabawny sposób. John Fisher jest specjalistą od zachowania psów, w swej publikacji omawia najczęstsze błędy wychowawcze, doradza jak ich uniknąć oraz jak je załagodzić.

Przeczytałam ją kilka razy i powiem, że mam co do niej mieszane uczucia. To tak: co do omówienia psiego zachowania, psychiki itp to super, bardzo mi się podoba, ale co do niektórych sposobów to nie jestem przekonana i jakoś sceptycznie do tego podchodzę.
Jestem ciekawa Waszego zdania. Wokół tej książki narosło przekonanie, że każdy właściciel psa powinien ją przeczytać i jest ona lekturą obowiązkową.
Czytał ktoś z Was może??

[AniaCz.]

Czytalam nawet kilka razy. Kiedys uwazalam ja za ksiazke numer 1, ale teraz stwierdzam, ze jest w niej troche bledow.

[Ryniu]

Czytałem tylko te fragmenty, które wg mnie miałby się przydać. Niestety całej nie przetrawiłem, więc trudno mi ustosunkować.

[Bora]

Kiedyś była dla mnie numer 1 w wychowaniu psa... po przeczytaniu jej jeszcze raz po 5-6latach mam mieszane uczucia... Jednak te metody muszą działać, skoro ludzie cały czas je stosują.

[gusia1972]

a ja słyszałam że Fisher pod koniec swojego życia wycofał się z teorii dominacji
to jest jego bardzo stara książka

[sodalis]

Ja świeżo po przeczytaniu byłam zachwycona, ale na szczęście mi przeszło, obecnie teorii dominacji w postępowaniu z psami nie stosuje wcale.

[Ziemo]

Dla mnie Fisher po mistrzowsku wyczuwa psychike psów, co prawda nie pod wszystkim się podpiszę, niemniej większa część była mi przydatna.
Tak czy inaczej polecam, dalej uważając ją za obowiązkową dla psich "tatusiów" i "mamuś".

[Lorena]

Są lepsze książki, które doskonale oddają psią psychikę , najlepsza z nich to książka Rugaas " Sygnały uspokajające" i Corena " Tajemnice psiego umysłu" - to moim zdaniem obowiązkowe lektury każdego właściciela psa.
Fishera nie lubię.

[BarbaraS]

[Lorena]

BarbaraS, całkowicie się zgadzam, w wielu wypadkach ta książka może zaszkodzić. Przerażają mnie informacje o szczeniakach kilku miesięcznych , które swoim gryzieniem chcą zdominować człowieka albo przekonanie właścicieli, że mogą się bawić z psem tylko kiedy oni tego chcą, bo w przeciwnym wypadku spadną z pozycji alfa rady Fishera są pierwszym krokiem do zepsucia relacji i więzi z psem.

[Tsunami]

Do tej książki, jak do każdej innej, trzeba podejść z odrobiną rezerwy, ale również wyciągnąć z niej to, co wartościowe - bo wiele rzeczy takich tam jest. Zresztą żadnej książki nie powinno się traktować jak jedyną i nieomylną Biblię. Jest ich tyle, że człowiek zainteresowany relacjami między psem a człowiekiem na pewno sięgnie po następną i dzięki konfrontacji dwóch autorów wyciągnie ważne wnioski. Trzeba czytać te nie do końca idealne książki, żeby móc zobaczyć te nie do końca idealne teorie, którymi kiedyś przede wszystkim się kierowano. W sumie to nie wyobrażam sobie szkolenia pozytywnego psa, bez wiedzy na temat teorii dominacji.

[BlueDiego]

[Lorena]

[BlueDiego]

[Lorena]

BlueDiego, to jak wg Ciebie powinny wyglądać relacje? Proszę o przykłady. A ja powiem Ci jak ja to widzę.

[BlueDiego]

Swoją opinię o relacjach pies-właściciel przytoczyłem jasno, co tu jeszcze dodawać?

[Lorena]

Dla mnie najważniejsze w relacjach z psem jest zaufanie i współpraca, a pod przymusem nie da się tego uzyskać. Psy szkolone wg teorii dominacji są albo agresywne, albo lękliwe, a posłuszne są z przymusu i obawy przed karą. Mnie nie sprawia satysfakcji posłuszeństwo motywowane strachem przed karą.

[BlueDiego]

[Lorena]

[BlueDiego]

Zdecydowanie pozostaję przy swoim zdaniu, tym bardziej, że nie wiem w gruncie rzeczy, co znaczy enigmatyczne "wskazywanie drogi i łagodna konsekwencja" w stosunku do twardego i agresywnego psa.. Co to oznacza w przełożeniu na metody szkolenia?